#art #astrologia #birds #celtowie #creative-photography #creative-writing #duchowość #dusza #emocje #energia #ezoteryka #filozofia #fizyka #forest #grzyby #inspiracje #intencja #intuicja #Kingfisherprzykawie #kreatywność #książka #księżyc #kwantowa #las #magia #medytacja #mushrooms #natura #nature #pisanie #podświadomość #ptaki #rytuały #rzeczywistość #sny #spacer #spokój #symbole #twórczość #umysł #warsztat #wild #zima #śnienie #świadomość
May Katherine napisała w „Zimowaniu” że to rodzaj przyzwolenia na zwolnienie po różnych przypadkach „złych” rzeczy, które nas spotykają. Choroby, rozstania, początki, brutalne zmiany a nawet śmierć potrzebują zwolnienia i odpuszczenia. Potrzebują zimowania. Strawienia.
Zima to zasypianie. Przyzwolenie na nicość i brak przepływów. Zastyganie na drzewach ptaków. Wędrówki dusz. Przeczekanie zimna. Umierania przy przesileniach. Lęki o świcie i strach w oczach przechodniów. Zgoda na bezczynność. I zgoda na bezmiar pracy. Zimowania trzeba uczyć się latami.
Z czasem staje się wytrenowaną umiejętnością. Wypracowaną sekwencją czynności. Wdechem i wydechem. Hibernacją.
Śniegiem w lesie. Zamarzniętym wzorem na szybie. Cieplejszymi butami. Mroźnym spacerem zakończonym herbatą z imbirem…
#art #astrologia #birds #celtowie #creative-photography #creative-writing #duchowość #dusza #emocje #energia #ezoteryka #filozofia #fizyka #forest #grzyby #inspiracje #intencja #intuicja #Kingfisherprzykawie #kreatywność #książka #księżyc #kwantowa #las #magia #medytacja #mushrooms #natura #nature #pisanie #podświadomość #ptaki #rytuały #rzeczywistość #sny #spacer #spokój #symbole #twórczość #umysł #warsztat #wild #zima #śnienie #świadomość
#art #astrologia #birds #celtowie #creative-photography #creative-writing #duchowość #dusza #emocje #energia #ezoteryka #filozofia #fizyka #forest #grzyby #inspiracje #intencja #intuicja #Kingfisherprzykawie #kreatywność #książka #księżyc #kwantowa #las #magia #medytacja #mushrooms #natura #nature #pisanie #podświadomość #ptaki #rytuały #rzeczywistość #sny #spacer #spokój #symbole #twórczość #umysł #warsztat #wild #zima #śnienie #świadomość
#art #astrologia #birds #celtowie #creative-photography #creative-writing #duchowość #dusza #emocje #energia #ezoteryka #filozofia #fizyka #forest #grzyby #inspiracje #intencja #intuicja #Kingfisherprzykawie #kreatywność #książka #księżyc #kwantowa #las #magia #medytacja #mushrooms #natura #nature #pisanie #podświadomość #ptaki #rytuały #rzeczywistość #sny #spacer #spokój #symbole #twórczość #umysł #warsztat #wild #zima #śnienie #świadomość
Koźlarz babka jest jadalnym grzybem, który pojawia się w lasach w okresie od lipca do listopada. Barwa jego kapelusza przybiera różne odcienie brązu, a średnica wynosi od 3 do 15 cm. Struktura młodych owocników jest zwarta, z biegiem czasu staje się poduszkowata. Trzon jest smukły, charakteryzuje się drobnymi czarnymi lub ciemnobrązowymi kosmkami. Po przekrojeniu nie zmienia koloru. Miąższ grzyba koźlarza posiada białą barwę, która u starszych owocników zaczyna brązowieć. Zmienia się również konsystencja miąższu, która ze zwartej zaczyna robić się miękka i rozlazła.
Grzyby koźlaki występują w większości polskich lasów liściastych oraz mieszanych. Owocniki tworzą mikoryzę (związek korzeni rośliny z grzybami, polegający na wymianie substancji odżywczych) z brzozami, w związku z tym najlepiej szukać ich właśnie pod tymi drzewami. Grzyby rosną pojedynczo lub w niewielkich grupach.
Grzyb koźlarz – z jakim innym grzybem można go pomylić?
Popularne kozaki to grzyby o dość charakterystycznym wyglądzie, jednak niedoświadczeni grzybiarze mogą pomylić go z innymi gatunkami. Przykładem może być goryczniak żółciowy, który cechuje się gorzkim smakiem, jest przy tym niejadalny. Inne podobne grzyby to koźlarz różnobarwny oraz koźlarz białawy. Ostatnim łudząco mylącym grzybem jest koźlarz grabowy, który jak wskazuje sama nazwa, występuje pod grabami. Od kozaka babki można rozróżnić go po przekrojeniu kapelusza – jego miąższ zmieni kolor na bunatnoróżowy.
70 proc. surowego koźlaka to woda, dlatego najlepiej spożywać je po wysuszeniu. W tej postaci dostarczamy organizmowi czyste białko wraz z aminokwasami egzogennymi, czyli takimi, których ludzki organizm nie jest w stanie sam syntezować. Porcja 100 g tego grzyba zaspokaja 20 proc. dziennego zapotrzebowania na witaminy B2 oraz B3.
Za najbardziej cenione uważa się młode koźlaki – ich miąższ jest zwarty, w związku z czym grzyby nie rozpadają się podczas obróbki. Idealnie nadają się do zalewy octowej – są twarde i chrupiące. Ich typowo grzybowy smak i zapach świetnie wzbogaci zupy. Starsze okazy warto ususzyć lub dodawać do sosów i potrawek, w tych daniach rozpadająca się konsystencja nie powinna stanowić problemu.
Warto pamiętać o tym, że podczas smażenia czy gotowania miąższ grzybów ciemnieje, może uzyskać nawet czarną barwę. Jest tu zupełnie naturalny proces – nie należy przejmować się, że koźlarz się zepsuł, nie nadaje się do jedzenia lub zmieni smak potrawy.
Babka jadalna idealnie nadaje się do przygotowania kremowych sosów grzybowych. Świetnie komponuje się ze świeżymi ziołami oraz czosnkiem. Do przygotowania sosu z koźlaka potrzebnych jest zaledwie kilka składników.
Sos z koźlarza babki – składniki: koźlarz babka – 10 małych grzybów, śmietanka 30 proc. – 200 ml, śmietana 18 proc. – trzy łyżki, czosnek – trzy ząbki, cebula – jedna mała, świeży lub mrożony koperek – garść, sól, pieprz kolorowy – do smaku, białe wino – 75 ml, masło – cztery łyżki.
Sos z koźlaka – przygotowanie:
Grzyby dokładnie oczyszczamy, osuszamy i kroimy w większą kostkę.
Cebulę siekamy w piórka, czosnek przeciskamy przez praskę. Rozgrzewamy patelnię, rozpuszczamy na niej masło i wrzucamy cebulę oraz czosnek.Przesmażamy do momentu, kiedy cebula się zarumieni.
Na patelnię wlewamy śmietankę i dodajemy grzyby.
Dodajemy białe wino i przyprawiamy solą i pieprzem.
Gotujemy przez 15 minut na małym ogniu, od czasu do czasu mieszając.
Dodajemy śmietanę 18 proc. i wsypujemy posiekany koperek. Gotujemy sos jeszcze przez dwie minuty, nie doprowadzając do wrzenia.
Tak przygotowany sos grzybowy z koźlarzy świetnie komponuje się z piersią z kurczaka lub kopytkami. Można podawać go również z dziczyzną.
Autor:ms//mro
żródło: tvnmeteo.pl
Koźlarz babka (Leccinum scabrum (Bull.) Gray) – gatunek grzybów z rodziny borowikowatych (Boletaceae)
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Boletaceae, Boletales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi.
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1783 r. Bulliard nadając mu nazwę Boletus scaber. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1821 r. Gray, przenosząc go do rodzaju Leccinum. Synonimów naukowych ma ponad 80.
Nazwę polską podała Alina Skirgiełło w 1960 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był także pod innymi nazwami: huba podbrzeźniak, babka, czeszczewik, grzyb chropawy, kozak, koźlarek, podbrzeźniak, grzyb koźlarz, grzyb szorstkotrzonowy, kozak właściwy i koźlarz różowiejący.
Kapelusz
Średnica dochodzi do 20 cm, u młodych egzemplarzy półkolisty do poduszkowatego, u starszych – gładki. Przy wilgotnej pogodzie powierzchnia kapelusza jest śliska, lekko śluzowata. Barwa od jasnobrązowej do ciemnobrązowe.
Trzon
Grubość do 3,5 cm, wysokość do 17 cm. Pełny, cylindryczny, smukły, zwężający się w kierunku kapelusza. Biały, pokryty licznymi ciemnobrązowymi do czarnych kosmkam. Rurki
Do 25 mm długości, głęboko wcięte przy trzonie. Barwa od białawej u młodych, do szarobrązowej u starszych egzemplarzy. Pory niemal okrągłe i drobne. Rurki uszkodzone nie zmieniają barwy.
Miąższ
Biały do białokremowego, u podstawy może być białozielonkawy. Włóknisty, u młodych egzemplarzy jędrny, do miękkiego, wodnisty u starych. Uszkodzony nie zmienia barwy. Smak i zapach przyjemny, słaby. Wysyp zarodników
Brązowy do oliwkowobrązowego. Zarodniki gładkie, wrzecionowate o rozmiarach 14-20 × 4,5-6,5 μm (pl.wikipedia.org).
Leccinum scabrum, commonly known as the rough-stemmed bolete, scaber stalk, and birch bolete, is an edible mushroom in the family Boletaceae, and was formerly classified as Boletus scaber. Wikipedia
Scientific name: Leccinum scabrum
Rank: Species
Higher classification: Leccinum
Family: Boletaceae
Kingdom: Fungi
#art #astrologia #birds #celtowie #creative-photography #creative-writing #duchowość #dusza #emocje #energia #ezoteryka #filozofia #fizyka #forest #grzyby #inspiracje #intencja #intuicja #Kingfisherprzykawie #kreatywność #książka #księżyc #kwantowa #las #magia #medytacja #mushrooms #natura #nature #pisanie #podświadomość #ptaki #rytuały #rzeczywistość #sny #spacer #spokój #symbole #twórczość #umysł #warsztat #wild #zima #śnienie #świadomość
Xerocomellus is a genus of fungi in the family Boletaceae.
Nie ma drugiego tak kontrowersyjnego rodzaju grzybów jak podgrzybki. Dzięki dostępności badań DNA, pozwalających ustalić rysy ewolucyjne poszczególnych gatunków, na przełomie ostatnich dwóch dekad dokonano zasadniczych przetasowań w taksonomii. W rezultacie podgrzybki stały się borowikami i na odwrót, a tradycyjne nazewnictwo grzybów straciło podstawy naukowe.
Jeszcze przed wiekiem na terytorium Polski rosło rzekomo wiele różnych podgrzybków zaliczanych oficjalnie do rodzaju Xerocomus. Wspomniana wyżej rewolucja taksonomiczna zapoczątkowana przez czeskiego mykologa Josefa Šutarę doprowadziła jednak do powstania nowych rodzajów botanicznych: Imleria, Hemileccinum oraz Xerocomellus. Ten ostatni odpowiada współczesnemu rozumieniu podgrzybków, dwa wcześniejsze nie mają jeszcze polskich nazw, ale zawierają gatunki oznaczane zarówno jako podgrzybki, jak i borowiki. Jak więc widać, rozeznanie się w sytuacji przysparzać może sporo trudności!
Aby lepiej zrozumieć obraz leśnej polityki, warto uzmysłowić sobie, że funkcjonujące w języku potocznym nazwy roślin bardzo często obarczone są błędem zwyczajowym, nie uwzględniającym postępów w botanice. W przypadku grzybów sytuacja jest jeszcze bardziej zawiła, bowiem przerzucanie gatunków między rodzajami w ostatnim stuleciu było dość zasadnicze i język nie miał szans dogonić taksonomii. W rezultacie w Polsce wciąż zbieramy podgrzybka zajączka (Boletus subtometosus) oraz podgrzybka żeberkowanego (Boletus ferrugineus), które, jak widać z łacińskiej nazwy, są już zaklasyfikowane do rodzaju borowików (Boletus). Zmiana ta jest dla wielu grzybiarzy o tyle trudna do zaakceptowania, że wspomniane gatunki nie wyglądają jak prawdziwki – DNA nie da się jednak oszukać.
Podobnym przykładem jest podgrzybek brunatny (Imleria badia) przeniesiony w 2014 r. do zupełnie nowego rodzaju Imleria, w którym, jak dotąd, znajduje się jedynie pięć gatunków występujących w Europie, Azji i Ameryce Północnej. Sam podgrzybek brunatny, pod względem wizualnym przypomina skrzyżowanie borowika z podgrzybkiem, charakteryzując się gładkim ciemnobrązowym kapeluszem o twardym miąższu i dość pękatym trzonem, który dopiero z czasem smukleje. Jest to smaczny grzyb jadalny pod warunkiem cieplnej obróbki – na surowo jest trujący.
Współczesne podgrzybki, a więc gatunki zaliczane do rodzaju Xerocomellus to grzyby mikoryzowe rosnące w lasach liściastych, iglastych i mieszanych klimatu umiarkowanego. Rozpowszechnione są w Europie, Ameryce Północnej oraz Azji, przy czym w Polsce na dzień dzisiejszy rozpoznaje się jedynie trzy gatunki:
Aktualnie w skali globalnej opisanych jest 9 gatunków należących do rodzaju Xerocomellus i ponad 20 gatunków, które pozostały w „starym” rodzaju klasycznych podgrzybków Xerocomus. Są pośród nich atrakcyjne grzyby jadalne, bardzo podobne polskim podgrzybkom i występujące w wielu krajach europejskich, a nawet u naszych południowych sąsiadów. Dobrym przykładem jest tutaj Xerocomellus cisalpinus wyodrębniony dopiero w 2014 r. i dotąd zaobserwowany jedynie w Czechach, Włoszech i Wielkiej Brytanii. O wiele starszy, bo opisany po raz pierwszy w 1912 r., jest borowik Zellera (Xerocomellus zelleri), typowy dla lasów jodłowych Północnej Ameryki. Ten urodziwy gatunek odznacza się aksamitnym czarnobrązowym kapeluszem i malowniczo żółto-czerwonym trzonem. W Czechach i na Węgrzech bardzo rzadko spotyka się też bardzo szlachetne grzyby Marka (Xerocomellus marekii), czyli podgrzybki o pięknym czerwono-pomarańczowym kapeluszu.
Niektóre gatunki podgrzybków są przy tym tak rzadkie i wyjątkowe, że ich występowanie ogranicza się do 1-3 krajów na świecie, np. podgrzybek belizyjski rośnie tylko w Belize!
Niestety, podgrzybki nie należą do grzybów bardzo wartościowych pod względem odżywczym, ale są oczywiście pokarmem niskokalorycznym i niskotłuszczowym. Dość spora, 100-gramowa porcja podgrzybka brunatnego to zaledwie 112 kcal i jedynie 1.7 g białka. Ale nie można powiedzieć, że konsumpcja podgrzybków jest zupełnie obojętna dla zdrowia!
Z jednej strony bowiem, we wspomnianym już podgrzybku brunatnym wykryto wysokie dawki antyoksydantów, przede wszystkim fenoli i flawonoidów, a także nieco witaminy C. Cenne antyoksydanty w dużych ilościach zidentyfikowano także w miąższu podgrzybka złotoporego. Niestety, doświadczenia wskazują, że potrzebna dla poprawy strawności obróbka termiczna podgrzybków redukuje poziom cennych przeciwutleniaczy o ponad 70%!
Z drugiej strony, podgrzybki nie są wolne o ciężkich metali kumulujących się w glebie i powszechnie przenikających do miąższu grzybów. Poszczególne raporty mówią o podwyższonym stężeniu ołowiu, kadmu i rtęci.
Podgrzybki, choć całkowicie jadalne, nie należą do grzybiarskich trofeów, bowiem są bardzo często zarobaczywione, a z wiekiem robią się miękkie, gąbczaste i tak delikatne, że nawet transport w koszyku jest w stanie dotkliwie je uszkodzić. Nie posiadają też wybitnych walorów smakowych, a konsystencja u starszych osobników pozostawia dużo do życzenia. Stąd zbieramy najchętniej małe i młode podgrzybki, przy czym w rankingu preferencji grzybiarzy zdecydowanie prowadzi podgrzybek brunatny.
Podgrzybki dają się dość łatwo suszyć i w postaci mieszanek grzybów suszonych są chętnie wykorzystywane do sporządzania zup i sosów, a także nadzień, np. do pierogów z kapustą i grzybami. Ponadto w stanie surowym można je gotować i smażyć na maśle z cebulkę, a ten drugi sposób przygotowania ma wielu amatorów.
Wreszcie, podgrzybki zmieszane z innymi gatunkami grzybów jadalnych, można też konserwować w słoikach na zimę w marynacie octowej lub solance. Taka zaprawa jest cennym dodatkiem do dań mięsnych, makaronowych, ryżu, a także sałatek.
(Agata Pavlinec)
źródło: Ekologia.pl
#art #astrologia #birds #celtowie #creative-photography #creative-writing #duchowość #dusza #emocje #energia #ezoteryka #filozofia #fizyka #forest #grzyby #inspiracje #intencja #intuicja #Kingfisherprzykawie #kreatywność #książka #księżyc #kwantowa #las #magia #medytacja #mushrooms #natura #nature #pisanie #podświadomość #ptaki #rytuały #rzeczywistość #sny #spacer #spokój #symbole #twórczość #umysł #warsztat #wild #zima #śnienie #świadomość
#art #astrologia #birds #celtowie #creative-photography #creative-writing #duchowość #dusza #emocje #energia #ezoteryka #filozofia #fizyka #forest #grzyby #inspiracje #intencja #intuicja #Kingfisherprzykawie #kreatywność #książka #księżyc #kwantowa #las #magia #medytacja #mushrooms #natura #nature #pisanie #podświadomość #ptaki #rytuały #rzeczywistość #sny #spacer #spokój #symbole #twórczość #umysł #warsztat #wild #zima #śnienie #świadomość
Okratek australijski (Clathrus archeri)
#art #astrologia #birds #celtowie #creative-photography #creative-writing #duchowość #dusza #emocje #energia #ezoteryka #filozofia #fizyka #forest #grzyby #inspiracje #intencja #intuicja #Kingfisherprzykawie #kreatywność #książka #księżyc #kwantowa #las #magia #medytacja #mushrooms #natura #nature #pisanie #podświadomość #ptaki #rytuały #rzeczywistość #sny #spacer #spokój #symbole #twórczość #umysł #warsztat #wild #zima #śnienie #świadomość
Kingfisher.page 