Archiwa tagu: #tajemnice

Tajemnice Dolnego Śląska

Wałbrzych. Ściśle tajne – między historią a legendą

Dodaj komentarz

Wałbrzych skrywa tajemnice, które do dziś rozbudzają wyobraźnię poszukiwaczy. Mroczne sekrety Dolnego Śląska, podziemne kompleksy i grę o skarb, która wciąga nie tylko eksploratorów, ale i tajne służby…

Mroczne tajemnice Dolnego Śląska

Wałbrzych to miasto, które nigdy nie przestaje fascynować. Położone w cieniu Gór Sowich, z historią pełną niewyjaśnionych zagadek, przyciąga poszukiwaczy przygód i miłośników tajemnic. Jedna z najbardziej intrygujących historii rozgrywa się właśnie tutaj – w miejscu, gdzie przeszłość nazistowskich tajnych projektów przeplata się z powojennym chaosem i wyścigiem służb specjalnych o ukryte skarby.

Zagadka, która nie daje spokoju

W powieści Roberta Foksa „Wałbrzych. Ściśle tajne” wszystko zaczyna się od jednej śmierci – w Górach Sowich ginie człowiek. To wydarzenie uruchamia lawinę zdarzeń, które prowadzą głównego bohatera, Tomasza – nauczyciela historii i eksploratora – wprost do świata, w którym ścigają się nie tylko poszukiwacze skarbów, ale też służby specjalne czterech państw. Nie chodzi tu jednak o zwykły depozyt – stawka jest znacznie wyższa. To, co zostało ukryte pod koniec II wojny światowej, ma wartość nie tylko materialną, ale i intelektualną.

Historia, która nadal żyje

Wielu uważa, że Dolny Śląsk to jedno z najbardziej tajemniczych miejsc w Europie. Projekty Riese, legendy o Złotym Pociągu, zagadkowe podziemne kompleksy – to wszystko jest tłem dla wydarzeń, które nawet dziś budzą kontrowersje. Czy rzeczywiście Niemcy ukryli tu bezcenne archiwa, zaawansowane technologie lub dzieła sztuki? A może największym skarbem jest sama wiedza o tym, co wydarzyło się w ostatnich miesiącach wojny?

Skarb, którego poszukują wszyscy

W książce Foksa Tomasz staje się uczestnikiem gry, w której stawką jest jego własne życie. Wpada w wir zdarzeń, które prowadzą go coraz głębiej – zarówno w podziemia Gór Sowich, jak i w skomplikowaną sieć międzynarodowych interesów. To, co początkowo wydaje się pasjonującą zagadką historyczną, szybko zamienia się w brutalną walkę o przetrwanie. W świecie, gdzie tajne służby nadal interesują się wojennymi sekretami, nie ma miejsca na błędy.

Wałbrzych – miasto tajemnic, które czeka na odkrycie

Dzisiaj Wałbrzych to nie tylko tło dla legend i sensacyjnych opowieści – to miasto, które wciąż ma do zaoferowania wiele tajemnic. Podziemne korytarze, ukryte archiwa, zapomniane dokumenty – być może to, co wydaje się jedynie literacką fikcją, wciąż czeka na swojego odkrywcę. A może największa tajemnica Dolnego Śląska to ta, którą nosimy w sobie – fascynacja tym, co niewyjaśnione, i potrzeba sięgania tam, gdzie inni boją się spojrzeć?

#art #astrologia #birds #celtowie #creative-photography #creative-writing #duchowość #dusza #emocje #energia #ezoteryka #filozofia #fizyka #forest #grzyby #inspiracje #intencja #intuicja #Kingfisherprzykawie #kreatywność #książka #księżyc #kwantowa #las #magia #medytacja #mushrooms #natura #nature #pisanie #podświadomość #ptaki #rytuały #rzeczywistość #sny #spacer #spokój #symbole #twórczość #umysł #warsztat #wild #zima #śnienie #świadomość

Życie poza ciałem

Przypadki Doświadczeń Poza Ciałem (OBE) – Relacje osób, które doświadczyły życia poza fizycznym ciałem

Dodaj komentarz

Doświadczenia życia poza ciałem, jakie są ich naukowe i duchowe interpretacje oraz jak można je wywołać. Tajemnice świadomości.

Czy wyobrażasz sobie opuszczenie swojego ciała i obserwowanie świata z perspektywy niematerialnej istoty? Doświadczenia poza ciałem, znane również jako OBE (ang. Out-of-Body Experience), fascynują ludzkość od wieków. Od mistycznych opowieści duchowych po współczesne badania naukowe – fenomen ten przyciąga uwagę zarówno sceptyków, jak i entuzjastów. W tym artykule zgłębimy historie osób, które twierdzą, że przeżyły OBE, oraz zastanowimy się nad możliwościami interpretacji tych niezwykłych przeżyć.

Czym Jest Doświadczenie Poza Ciałem?

OBE definiuje się jako subiektywne uczucie opuszczenia ciała fizycznego i doświadczenie rzeczywistości z perspektywy poza nim. Ludzie opisują, że w trakcie OBE mogą obserwować swoje ciało zewnątrz, przemieszczać się w przestrzeni lub eksplorować „inne wymiary”.

Relacje Osób, Które Doświadczyły OBE

Anna, 42 lata:

Anna opisuje swoje doświadczenie jako moment totalnego spokoju. „To było podczas operacji. Widziałam lekarzy pochylonych nad moim ciałem, mogłam usłyszeć ich rozmowy. Jednocześnie czułam się lekka, jakbym dryfowała ponad nimi”.

Michał, 35 lat:

Michał po raz pierwszy doświadczył OBE podczas medytacji. „Nagle poczułem, że opuszczam swoje ciało. Byłem w stanie zobaczyć siebie siedziącego na podłodze. Coś w tym momencie zmieniło moje postrzeganie rzeczywistości” – mówi Michał.

Klaudia, 29 lat:

Klaudia twierdzi, że jej OBE miało miejsce podczas snu. „To nie był zwykły sen. Widziałam siebie leżącą na łóżku, a potem poczułam, że unoszę się w przestrzeni. Kolory, dźwięki – wszystko było tak wyraźne, że do dziś trudno mi uwierzyć, że to się wydarzyło”.

Naukowe Interpretacje OBE

Chociaż dla wielu OBE są dowodem na istnienie duszy lub innych wymiarów, naukowcy starają się wyjaśnić ten fenomen za pomocą psychologii i neurologii. Oto kilka popularnych teorii:

  1. Dysocjacja w mózgu: Niektórzy badacze sugerują, że OBE mogą być efektem zaburzeń w funkcjonowaniu kory ciemieniowej, odpowiedzialnej za poczucie lokalizacji ciała w przestrzeni.
  2. Hipnagogia: OBE często występują w stanach granicznych między snem a jawą, co może wskazywać na związek z fazą REM.
  3. Medytacja i stany zmienionej świadomości: Długotrwała medytacja może wywołać OBE poprzez wpływ na fale mózgowe i poczucie własnego ja.

Mistyczne i Duchowe Interpretacje

Z drugiej strony, zwolennicy mistycyzmu i duchowości postrzegają OBE jako dowód na istnienie rzeczywistości niematerialnej.

Astralna Podróż:

W wielu kulturach pojawia się koncepcja podróży astralnych, w których dusza opuszcza ciało, aby eksplorować inne wymiary. Praktyki takie są popularne w buddyzmie tybetańskim, hinduizmie czy w ezoteryce zachodniej.

Duchowe Przebudzenie:

OBE często interpretowane są jako element duchowego przebudzenia, w którym jednostka doświadcza jedności z wszechświatem.

Świadomość zbiorowa: Czy nasze umysły są połączone?

Jak Wywołać OBE?

Osoby zainteresowane doświadczeniem OBE mogą spróbować kilku sprawdzonych metod, które zwiększają szanse na opuszczenie ciała:

  1. Medytacja i głęboka relaksacja:
    • Regularne praktykowanie medytacji pomaga w osiągnięciu stanu głębokiego spokoju i koncentracji.
    • Kluczowe jest skupienie się na oddechu, rozluźnienie mięśni i wizualizacja wyjścia z ciała. Przykładowo, wyobraź sobie, że unosisz się nad swoim łóżkiem i delikatnie oddalasz się od ciała.
  2. Technika Monroego:
    • Robert Monroe, pionier badań nad OBE, opracował metodę zwaną Hemi-Sync. Polega ona na synchronizacji fal mózgowych za pomocą specjalnie opracowanych dźwięków, które pomagają w osiągnięciu zmienionego stanu świadomości.
    • Nagrania Hemi-Sync dostępne są online i mogą być używane podczas sesji medytacyjnych.
  3. Dziennik snów i świadomy sen:
    • Zapisywanie snów zwiększa świadomość podczas snu. W miarę praktyki można nauczyć się rozpoznawać momenty, w których sen staje się świadomy (lucid dreaming), co często prowadzi do OBE.
    • Spróbuj techniki WILD (Wake-Initiated Lucid Dreaming), która polega na utrzymaniu świadomości podczas zasypiania.
  4. Trening wyobraźni przestrzennej:
    • Wyobraź sobie siebie przemieszczającego się w przestrzeni lub patrzącego na swoje ciało z góry. Powtarzaj takie wizualizacje codziennie, najlepiej przed snem.
  5. Technika relaksacji progresywnej:
    • Leżąc w ciszy, skup się na relaksacji kolejnych partii ciała, zaczynając od stóp i kończąc na głowie. Następnie wizualizuj, jak opuszczasz ciało.
  6. Dźwięki i częstotliwości:
    • Korzystanie z nagrań binauralnych, które wpływają na fale mózgowe, może pomóc w wejściu w stan sprzyjający OBE. Takie nagrania są dostępne na platformach streamingowych.
  7. Technika liny:
    • Wyobraź sobie niewidzialną linę zwisającą nad tobą. Skoncentruj się na wyciąganiu się po niej, aż poczujesz, że twoje ciało energetyczne unosi się.

Każda z tych metod wymaga cierpliwości i regularnych ćwiczeń. Ważne jest również stworzenie odpowiedniego środowiska – ciszy, spokoju i komfortu.

Podsumowanie

Doświadczenia poza ciałem to fenomen, który wciąż pozostaje tajemnicą. Czy są one dowodem na istnienie duszy, czy jedynie iluzją stworzoną przez nasz mózg? Historie ludzi takich jak Anna, Michał czy Klaudia otwierają przed nami drzwi do nowych pytań o naturę rzeczywistości i świadomości.

źródła:

Źródła dotyczące relacji osób, które doświadczyły OBE, można podzielić na dwie główne kategorie: literaturę naukową oraz osobiste relacje zgromadzone w książkach, artykułach i badaniach. Oto kilka ciekawych źródeł:

  1. Robert A. Monroe – „Journeys Out of the Body”
    Klasyczna książka, która dokumentuje doświadczenia autora związane z OBE oraz opisuje techniki wywoływania takich przeżyć.
  2. Dr. Susan Blackmore – „Beyond the Body: An Investigation of Out-of-Body Experiences”
    Krytyczna analiza i przegląd badań naukowych nad fenomenem OBE, uwzględniająca zarówno neurologiczne, jak i psychologiczne aspekty.
  3. Relacje uczestników badań nad OBE:
    • Relacje gromadzone w ramach badań przeprowadzanych przez Institute of Noetic Sciences.
    • Studia przypadków w ramach eksperymentów nad hipnagogią i medytacją.
  4. Publikacje naukowe:
    • Olaf Blanke i Shahar Arzy: „The Out-of-Body Experience: Disturbed Self-Processing at the Temporo-Parietal Junction” (Nature Reviews Neuroscience).
    • Studia nad falami mózgowymi w stanach zmienionej świadomości.
  5. Osobiste relacje w mediach i forach dyskusyjnych:
    • Strony internetowe i fora, takie jak Reddit (np. r/AstralProjection), zawierają setki relacji osób, które dzielą się swoimi doświadczeniami z OBE.
    • Relacje publikowane w magazynach o duchowości, takich jak „Spirituality & Health.”
Kingfisher przy kawie

Zaginięcia

Dodaj komentarz

Skończyłam właśnie czytać Szczelinę, podrzuconą za grosze przez wyszukiwarkę. Książka była tak wciągająca, jak powieści z dzieciństwa dla których zarywało się noce.

Prosta fabuła, logiczne dialogi, zwyczajny bohater ale tajemnicze okoliczności, w które zostaje wciągnięty nie pozwalały wygasnąć narastającej ciekawości.

Niewiele jest dzisiaj ciekawych historii. Książek rozbudzających entuzjazm od pierwszej strony. Owszem, są nowe interesujące formy, oryginalne narracje czy osobowości jednak dotarcie do sedna jest uciążliwe i wynika raczej z „nie wypada” niż z chęci rozwikłania zagadki. W przypadku Szczeliny było zupełnie inaczej.

Zainteresowały mnie wzmianki o policjancie – Davidzie Paulidesie, który analizował zaginięcia w parkach narodowych i opisał je w swojej książce, która niestety nie doczekała się tłumaczenia na język polski i wiele innych ciekawostek wplątanych w treść.

Zaginięcia to zdarzenia budzące wiele emocji. Brak jest chyba najsilniejszą z emocji. Natomiast niewyjaśniony „brak” rozwija lawinę myśli nad, którymi trudno zapanować. Lubię ten temat. Rozbudza moją wyobraźnię do czerwoności. Kontrolowany strach straty otwiera nieznane drzwi percepcji i wyzwala kreatywne myślenie bardziej niż w przypadku zwykłych kryminałów. Niestety zaginięcia to realny problem miast, wsi i miasteczek, który dotyka ludzi każdego dnia, w każdym zakątku świata. A akcja natychmiastowych poszukiwań przedstawiana nam w filmach i książkach jest tylko fikcją lub namiastką tego, co powinno się robić w takich przypadkach. Najwięcej pracy spoczywa na barkach najbliższych. Reszta jest tylko zrządzeniem losu. Wielką niewiadomą. Oczekiwaniem. Brakiem. Bólem.

„Szczelina” (słow. „Trhlina”) autorstwa Jozefa Kariki to powieść grozy inspirowana prawdziwymi zaginięciami w masywie Trybecz na Słowacji. Książka opowiada historię studenta Igora, który natrafia na informacje o tajemniczych zniknięciach ludzi w okolicach Trybecza. Fascynacja i ciekawość prowadzą go do podjęcia decyzji o zorganizowaniu wyprawy w te rejony wraz z grupą przyjaciół.

Podczas eksploracji opuszczonych miejsc, bohaterowie doświadczają dziwnych i przerażających zjawisk, które stopniowo ujawniają mroczną prawdę o tym regionie. Atmosfera książki jest pełna napięcia i tajemnic, a fabuła rozwija się dynamicznie, prowadząc czytelnika przez serię niepokojących wydarzeń.

„Szczelina” łączy elementy thrillera z mistycznym horrorem, tworząc wciągającą opowieść o lęku przed nieznanym i tajemnicach, które kryją się w dzikich ostępach słowackich gór. Książka zyskała dużą popularność i była adaptowana na film, co dodatkowo podkreśla jej wpływ na współczesną kulturę grozy.

Zaginięcia

Aktualne dane o zaginięciach ludzi w Polsce wskazują, że rocznie notuje się od 11 tysięcy do ponad 20 tysięcy zgłoszeń o zaginięciu. W roku 2020 odnotowano około 12,750 zaginięć, a do lipca 2021 roku zgłoszono 6,909 nowych przypadków [oai_citation:1,Zaginieni w Polsce. Najczęściej zakończenia są szczęśliwe - Wiadomości](https://wiadomosci.onet.pl/kraj/zaginieni-w-polsce-najczesciej-zakonczenia-sa-szczesliwe/8cb8n1p) [oai_citation:2,Zaginięcia osób w Polsce. Fakty i mity - Policja.pl - Portal polskiej Policji](https://www.policja.pl/pol/aktualnosci/115830,Zaginiecia-osob-w-Polsce-Fakty-i-mity.html).

Z danych policyjnych wynika, że około 30% zaginionych odnajduje się w ciągu pierwszych 24 godzin od zgłoszenia, 54% w ciągu 48 godzin, a aż 77% w ciągu tygodnia. Po miesiącu od zgłoszenia odnajduje się ponad 90% osób [oai_citation:3,Zaginieni w Polsce. Najczęściej zakończenia są szczęśliwe - Wiadomości](https://wiadomosci.onet.pl/kraj/zaginieni-w-polsce-najczesciej-zakonczenia-sa-szczesliwe/8cb8n1p) [oai_citation:4,Zaginięcia osób w Polsce. Fakty i mity - Policja.pl - Portal polskiej Policji](https://www.policja.pl/pol/aktualnosci/115830,Zaginiecia-osob-w-Polsce-Fakty-i-mity.html).

Nieco inne dane dotyczą zaginięć Polaków za granicą. W takich przypadkach częste przyczyny to utrata pracy, problemy finansowe, uzależnienia, czy też świadome zerwanie kontaktu z rodziną. W Niemczech i Holandii liczba zaginięć Polaków jest stosunkowo wysoka, a wiele przypadków dotyczy osób bezdomnych oai_citation:5,Zaginięcia Polaków za granicą: Najwięcej w Niemczech i w Holandii.

W sumie, w krajowym systemie informacji policyjnej obecnie znajduje się około 2418 nieodnalezionych przypadków, z których najstarsze sięgają lat 60-tych ubiegłego wieku [oai_citation:6,Zaginieni w Polsce. Najczęściej zakończenia są szczęśliwe - Wiadomości](https://wiadomosci.onet.pl/kraj/zaginieni-w-polsce-najczesciej-zakonczenia-sa-szczesliwe/8cb8n1p).

Więcej informacji można znaleźć w książce: Zawieszeni. O zaginionych i ludziach, którzy ich szukają – Szymon J. Wróbel

„O tym, jak to możliwe, że człowiek znika bez śladu, i o metodach poszukiwań, a także o przypadkach, których nie udało się wyjaśnić, opowiadają m.in. wybitny profiler, ekspert w dziedzinie poligrafii czy członkowie grup poszukiwawczo-ratowniczych i słynnej jednostki Archiwum. Część dochodu ze sprzedaży książki przekazana zostanie na rzecz Fundacji Itaka

Fundacja Itaka to najstarsza i największa polska organizacja pozarządowa, która kompleksowo zajmuje się problematyką zaginięć. Wspierają rodziny osób zaginionych na różnych etapach poszukiwań – zarówno w Polsce, jak i za granicą. Ponadto prowadzą linię wsparcia dla rodzin zaginionych, gdzie mogą otrzymać bezpłatną pomoc psychologiczną, prawną oraz socjalną.

W 2009 roku zostali polskim operatorem europejskiego numeru, znanego jako Telefon w Sprawie Zaginionego Dziecka i Nastolatka: 116 000”

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.

David Paulides

David Paulides jest badaczem znanym z serii książek i dokumentów „Missing 411”, w których zajmuje się tajemniczymi zaginięciami ludzi na terenie parków narodowych i innych obszarów dzikiej przyrody w Stanach Zjednoczonych i innych krajach. Jego prace skupiają się na przypadkach zaginięć, które według niego charakteryzują się pewnymi nietypowymi cechami, sugerującymi, że nie są to zwykłe przypadki zgubienia się lub przestępstw.

Odkrycia i wątki w pracach Paulidesa

Nietypowe cechy zaginięć

Paulides zidentyfikował kilka wspólnych cech, które często pojawiają się w przypadkach, które badał:

  • Nagłe zniknięcie: Osoby znikają nagle i często w miejscach, gdzie powinny być łatwo widoczne dla innych.
  • Zniknięcia w pobliżu wody: Wiele zaginięć miało miejsce w pobliżu rzek, jezior lub innych zbiorników wodnych.
  • Szybkie przemieszczenie: Ofiary często są odnajdywane (jeśli w ogóle) w odległych miejscach, co sugeruje, że przemieściły się w sposób, który wydaje się fizycznie niemożliwy w tak krótkim czasie.
  • Brak śladów: W wielu przypadkach nie ma żadnych śladów, które mogłyby wskazywać, co się stało, ani fizycznych dowodów, takich jak ubrania czy osobiste rzeczy.
  • Nietypowe zachowanie psów tropiących: Psy często nie są w stanie podjąć tropu lub zachowują się w sposób wskazujący na dezorientację.

Przypadki zaginięć

W swoich książkach Paulides dokumentuje dziesiątki przypadków zaginięć. Wiele z tych przypadków dotyczy dzieci, które zniknęły w ciągu kilku sekund z oczu opiekunów, a następnie były znajdowane wiele mil od miejsca zaginięcia, często w miejscach trudno dostępnych.

Teorie i hipotezy

Paulides unika formułowania konkretnych teorii dotyczących przyczyn zaginięć, jednak w jego pracach pojawiają się różne spekulacje, od naturalnych drapieżników, przez działalność przestępczą, po zjawiska paranormalne i zaawansowaną technologię. Jego prace mają na celu przede wszystkim zwrócenie uwagi na te zaginięcia i skłonienie odpowiednich służb do dokładniejszego zbadania tych przypadków.

Krytyka

Prace Paulidesa spotkały się z mieszanym odbiorem. Zwolennicy uważają, że jego badania rzucają światło na realny problem, który jest ignorowany przez władze. Krytycy natomiast zarzucają mu brak naukowego podejścia i skłonność do sensacyjnych spekulacji bez twardych dowodów.

Znaczenie badań

Niezależnie od kontrowersji, prace Paulidesa zwróciły uwagę na problem zaginięć w parkach narodowych i innych obszarach dzikiej przyrody. Podkreśliły potrzebę lepszego monitorowania i dokumentowania takich przypadków, a także prowadzenia bardziej szczegółowych i systematycznych badań w celu zrozumienia tego zjawiska.

David Paulides i jego seria „Missing 411” poruszają fascynujący i tajemniczy temat zaginięć w dzikiej przyrodzie, podkreślając potrzebę dalszych badań i lepszego zrozumienia tych zjawisk. Jego prace, mimo że kontrowersyjne, otworzyły nowe pole do dyskusji i badań, które mogą przyczynić się do zwiększenia bezpieczeństwa w parkach narodowych i innych terenach rekreacyjnych.