„Nie jesteśmy już tym, kim byliśmy. I jeszcze nie jesteśmy tym, kim się staniemy.”
– Arnold van Gennep
Są miejsca, które nie należą do żadnego świata. Są chwile, które przeciekają przez palce jak mgła – ani dzień, ani noc. Ani początek, ani koniec. Terytoria graniczne. Przestrzenie liminalne. Tam, gdzie rzeczywistość drży, a stara skóra pęka, by mogła narodzić się nowa forma.
To most rozpięty nad rzeką zmiany. Brzeg, na którym przystajesz, niepewny, czy wrócić czy wyruszyć dalej. Drzwi, których nie otwierasz od razu – bo czujesz, że za nimi czeka coś, co wymaga odwagi.
✨ Tam, gdzie spotykają się światy
W mitach, to właśnie na skrzyżowaniach dróg objawia się bóg Hermes – posłaniec, przewodnik dusz. W baśniach bohater musi przejść przez las, pokonać rzekę, zejść do jaskini. Nie ma przemiany bez przejścia przez próg.
Współczesny człowiek też staje na takich progach – choć może nieświadomie. Rozstanie, choroba, przeprowadzka, narodziny dziecka, śmierć bliskiego… To wszystko rytuały przejścia, choć często bez rytuału. A przecież dusza potrzebuje znaku, ciszy, świadków. Potrzebuje zatrzymać się na moście i powiedzieć: „To się kończy. Coś we mnie umiera. I coś we mnie ma się narodzić.”
🌫️ Liminalność jako miejsce świętego chaosu
Liminalność nie jest komfortowa. Jest jak przedświt, kiedy wszystko jeszcze drzemie w mroku, ale już coś się porusza. To niewygodna pustka, w której nie ma starych struktur, a nowe jeszcze nie nadeszły.
Psycholog Carl Gustav Jung mówił o „ciemnej nocy duszy” – to właśnie ten moment, kiedy trzeba zejść do własnych podziemi, przejść przez labirynt, spojrzeć w oczy własnym cieniom. Ale właśnie tam, w tej grocie ciszy i niepewności, rodzą się największe skarby: tożsamość, siła, nowe życie.
🌀 Wewnętrzne progi i ciche przebudzenia
Czasem próg jest cichy jak oddech – nikt go nie zauważy, oprócz ciebie.
To może być:
- chwila, gdy odpuszczasz kontrolę,
- moment, w którym pierwszy raz płaczesz „na głos”,
- lub gdy patrzysz w lustro i widzisz nieznajomego z potencjałem.
Liminalność to nie tylko wydarzenie. To stan świadomości. Przebywanie pomiędzy. Nie walczenie z tym, co się kończy. I nie przyspieszanie tego, co dopiero dojrzewa.
🪞 Sztuka życia w przestrzeni przejścia
Może dlatego artyści, mistycy i szaleńcy od wieków wybierają życie na granicy. Ich język to metafora, symbol, sen. Tworzą pomiędzy jednym światem a drugim – z gliny snów, z popiołu przeszłości, z migotania światła na wodzie.
Bo tylko w przestrzeni liminalnej można usłyszeć szepty rzeczywistości, które w zwykłym świecie milczą.
🌌 Jeśli jesteś w zawieszeniu – to dobrze
Jeśli masz wrażenie, że stoisz w miejscu…
Że jesteś „pomiędzy” – relacją, pracą, sobą dawnym i sobą przyszłym – to nie jesteś zagubiony.
Jesteś w podróży rytualnej.
Jesteś na moście przemiany.
Zamiast szukać natychmiastowego wyjścia – usiądź na brzegu. Oddychaj. Zadaj pytania. Maluj symbole na piasku. Twórz własny rytuał. Opłacz to, co się kończy. Wyobraź sobie to, co się rodzi.
„Wszelka zmiana ma swój cień. Ale to właśnie w cieniu uczymy się widzieć prawdziwe światło.”
– Clarissa Pinkola Estés
🌿 Na koniec: Progi są święte
Nie śpiesz się, gdy stoisz na progu.
Bo próg to nie tylko miejsce – to proces alchemiczny.
To tam Twoja dusza zdejmuje starą skórę.
To tam zaczynasz słyszeć głos, który od zawsze mówił w Tobie cicho:
„Nie bój się, idź dalej. Tam czeka nowe życie.”
#art #astrologia #birds #celtowie #creative-photography #creative-writing #duchowość #dusza #emocje #energia #ezoteryka #filozofia #fizyka #forest #grzyby #inspiracje #intencja #intuicja #Kingfisherprzykawie #kreatywność #książka #księżyc #kwantowa #las #magia #medytacja #mushrooms #natura #nature #pisanie #podświadomość #ptaki #rytuały #rzeczywistość #sny #spacer #spokój #symbole #twórczość #umysł #warsztat #wild #zima #śnienie #świadomość
Kingfisher.page 