Księżyc za zasłoną wlewa swój sierpowaty kształt do środka. Zagląda w świat niedobudzonych, leżących w ciszy niegotowych jeszcze na dzień.

Nie zmuszam się, leżę, czuwam. Nie śpię. Ciemno. Jeszcze cicho. Słychać tylko nasze oddechy.

Jeśli podświadomość istnieje w takiej formie jak piszą, to co jeszcze można z niej wyciągnąć na wierzch. Co przeczytać i co zobaczyć rozciągając przed oczami niewywołany film. Przeczesać obrazek po obrazku, zdjęcie po zdjęciu wyłapać źródło swojego lęku. Przyczynę jego powstania. Wyjaśnić kontekst i pozbyć się raz na zawsze.

Znaleźć zagubiony entuzjazm. Zachwyt nad zapomnianymi rzeczami, myślami, zjawiskami. Odkryć je na nowo i cieszyć się nimi tak jak wtedy gdy wszystko było pierwsze.

Ufać przyszłości. Nie bać się postojów i bólów głowy. Zmierzać w dobrym kierunku z dobrym zapałem. Badać rzeczy dziwne, ciekawe, niewyrażone. Zachwyt. Włączyć zachwyt. Więcej zachwytu i uważności. Przejść przez dzień jak przez teatr. Nadawać rzeczom nazwy. Zapachom źródła, sobie cel. Być nareszcie w środku świata jak przystało na ważny organizm. Badać przyczyny. Podziwiać wygląd. Sprzeczać się o szczegóły inaczej interpretowane przez tamtych. Nie spekulować, nie odsuwać w czasie decyzji, nie mieć wątpliwości. Działać. Nie przestawać być w tym bycie nieświadomości przerabianej na rzeczy bardzo świadome. Nie ugrzęznąć w błocie obojętności. Nie zniechęcić się. Nie zarazić nicością. Zmienić jakość w jakoś to będzie. Zmienić natężenie przypadkowości. Nadać kierunek dniom. Wytrwać w nowym. Zmienić stare. Być inaczej.

Podświadomość według Junga

Carl Gustav Jung, szwajcarski psychoterapeuta i założyciel psychologii analitycznej, wprowadził koncepcję podświadomości, która różni się od tradycyjnego pojęcia podświadomości w psychologii. Dla Junga, podświadomość była jednym z kluczowych elementów jego teorii psychiki.

Jung podzielił psychikę na trzy warstwy: świadomość, podświadomość i nieświadomość. Podświadomość, w jego ujęciu, to obszar umysłu zawierający elementy, które są tymczasowo niedostępne dla świadomego myślenia, ale mogą być łatwo sprowadzone do świadomości. Obejmuje to zapomniane wspomnienia, obecnie nieuważane myśli i doświadczenia, które nie są obecnie aktywne, ale mogą stać się świadome w odpowiednich warunkach.

Jung identyfikował również głębszą warstwę nieświadomości, znaną jako nieświadomość zbiorowa. Nieświadomość zbiorowa zawiera elementy, które są wspólne dla ludzkości jako całości i są dziedziczone przez całą rasę ludzką. Archetypy, czyli uniwersalne symbole i motywy, są często związane z nieświadomością zbiorową.

Podświadomość według Junga odgrywa ważną rolę w procesie indywiduacji, czyli procesie rozwoju osobowości, w którym jednostka dąży do pełni swego potencjału i harmonii między różnymi aspektami swojej psychiki. Zrozumienie i integrowanie elementów podświadomości są kluczowe dla osiągnięcia tego celu.

W skrócie, podświadomość według Junga to obszar umysłu zawierający elementy niedostępne obecnie dla świadomości, ale które mogą być ujawnione i zintegrowane w procesie samorozwoju.