Ptaki na mieście

Kręte ścieżki

Dzikie konie kwiaty rzeczy

Nie przystoi

Co na deser

W jakim sensie

Nie przystoi

Nie wiem nie wiem

Roztargnienie

Dziwne kolory dnia. Sensacje w brzuchu przed wyjściem, wstaniem, rozpoczęciem. Niespójne myśli jak przed zebraniem. Narzucone nie swoje jak płaszcz na ramiona. Chwila ciszy. Ucisk w skroni. Rozluźnienie. Wydech. Zaczynamy.

Dzieje się. Idzie. Kręci się do przodu, do przodu, do przodu. Nie stajemy. Poruszamy się. Idziemy. Mówimy, mówimy, mówimy. Nie strzelamy, nie strzelamy myślimy. Nie wierzgamy się. Nie narzekamy. Przyzwyczajamy do siebie dzień. Naginany godziny. Kierujemy przepływy. Ruszamy zgodnie z planem. Zaliczamy. Odhaczamy. Wydech.

Krokiem wolnym, krokiem szybkim, przyspieszamy. Doganiamy. Łapiemy ptaki na mieście. Zdrętwiałe ulice sznury niczego z niczym ciemnoszarego płaskiego. Odbicie swojej twarzy na mokrym migoczącym dołoskłonie pod krawężnikiem zbywamy myślą.

Przyspieszamy. Docieramy. Nie widzę ptaków na gałęzi ale były kolorowe. Jeszcze słychać trzepot skrzydeł. Kolejny dzień na osi. W nim nic się nie stanie. Nikt o nic nie poprosi. Niebo nie powlecze się fioletem. Będzie upływał do wieczora. Do kolacji na talerzu aż ucichnie w głowie każde o nim wspomnienie.