Archiwa tagu: #technologia

Eksperymenty psychiczne w Internecie – manipulacja umysłem w epoce cyfrowej

15 listopada 2025 Sylwia Merchut (Iwan) 1 komentarz

Ciemna strona sieci jako nowy nekronomikon

Internet jako laboratorium świadomości

Kiedyś eksperymenty na umyśle odbywały się w ukrytych laboratoriach, pod czerwoną lampą, na granicy etyki i metafizyki.
Dziś — to laboratorium znajduje się w naszych kieszeniach.

Internet nie jest przestrzenią informacyjną.
Jest przestrzenią eksperymentalną.

Każde kliknięcie, każde zatrzymanie wzroku, każda reakcja w mediach społecznościowych — zasila niewidzialne modele, które próbują przewidzieć, co myślimy, co czujemy, a czasem nawet… co zrobimy.

W takim świetle cyfrowa sieć staje się współczesnym nekronomikonem — księgą, która nie opisuje demonów, lecz przywołuje je w algorytmicznej formie.

I to jest właśnie sedno tego artykułu: jak eksperymenty psychiczne przeniosły się do Internetu i dlaczego to, co widzimy na ekranie, bywa bardziej magiczne — i bardziej niebezpieczne — niż kiedykolwiek wcześniej.

1. Algorytm jako egregor — sztuczna inteligencja, która „karmi się” uwagą

W mistycznych tradycjach egregor to twór energetyczny, powstający z uwagi i emocji wielu ludzi.
W cyber-epoce takimi egregorami stają się algorytmy rekomendacyjne.

Im więcej reagujemy → tym silniejsze się stają.
Im silniejsze → tym bardziej kształtują naszą rzeczywistość.

Algorytmy nie mają intencji w ludzkim sensie.
Ale posiadają wektor działania: skłonić nas do powrotu, do kliknięcia, do emocji.

To przypomina stare rytuały przywoływania:
„Wywołujesz istotę, która później zaczyna wywoływać ciebie.”

2. Mikro-eksperymenty psychiczne: każdy scroll to test

Każda platforma — od wyszukiwarki po aplikacje społecznościowe — prowadzi ciągłe, nieustanne mikro-eksperymenty:

testuje, co nas rozśmieszy,
co nas oburzy,
co nas zatrzyma,
czego się boimy,
czym się podzielimy,
co zignorujemy.

Tak oto powstają „eksperymenty psychiczne bez zgody uczestnika”, znane w psychologii jako:

A/B testing emocjonalny,
behawioralne dopasowywanie treści,
emotional contagion (zarażanie emocjami online),
operant conditioning przez powiadomienia,
mikro-nagrody dopaminowe w feedach.

Każdy z nas jest jednocześnie:
uczestnikiem, obiektem, danymi i wynikiem.

3. Cyber-okultyzm: gdy technologia dotyka metafizyki

To, co nazywamy „manipulacją cyfrową”, ma też drugą stronę — metafizyczną.

Internet jest pierwszym w historii ludzkości systemem:

który „czyta” nasze emocje,
przewiduje nasze zachowania,
kształtuje nasze decyzje,
a w pewnym sensie — uczestniczy w naszej świadomości.

Czy to nie jest definicja magicznej ingerencji?

W starożytnych rytuałach manipulacja świadomością polegała na:

symbolach,
obrazach,
rytmie,
powtarzalności,
otwarciu „furtki umysłu”.

Internet robi to samo — tylko szybciej, szerzej i bardziej precyzyjnie.

Scroll jest inkantacją*.
Algorytm jest rytuałem.
Nasza uwaga jest ofiarą.

*Inkantacja to rytualne zaklęcie, które może być śpiewane lub recytowane, używane do osiągnięcia efektu magicznego lub emocjonalnego. Termin ten, pochodzący od łacińskiego słowa oznaczającego „czarowanie”, odnosi się do magii, ale także do poetyckich formuł używanych w literaturze ludowej i artystycznej, a także w kontekście gier wideo.

4. Manipulacja emocjami: cyfrowe wersje dawnych eksperymentów

W XX wieku naukowcy próbowali zrozumieć, jak myśl i emocja wpływają na zachowanie:

Dziś podobne mechanizmy działają w przestrzeni cyfrowej — subtelniej, bez widocznych granic.

Przykłady współczesnych eksperymentów psychicznych w sieci:

⭐ 1. Facebook Emotional Contagion (2014)

Platforma manipulowała emocjonalnym tonem feedu, by sprawdzić, czy ludzie „zarażą się” nastrojem.
Efekt: tak — cyfrowe emocje są zaraźliwe.

⭐ 2. Dopaminowy design

Powiadomienia działają jak mikro-zastrzyki nagrody („operant conditioning”).
Nawykowe sprawdzanie telefonu to efekt utrwalonego schematu.

⭐ 3. Personalizacja rzeczywistości

Świat, który widzimy w sieci, nie jest światem — jest wersją, którą algorytm uznał za najbardziej skuteczną dla naszych emocji.

To tworzy efekt „cyfrowej bańki energetycznej” — odpowiednik okultystycznego kręgu, który zamyka nas w jednym typie treści.

5. Dlaczego Internet przypomina współczesny nekronomikon?

Nekronomikon był księgą zakazaną, niebezpieczną, pełną wiedzy, która mogła:

zmieniać sposób widzenia świata,
naruszać granice percepcji,
otwierać drzwi, których nie da się zamknąć.

Internet działa podobnie — tylko zamiast demonów zapisanych w runach, mamy:

dane,
algorytmy,
predykcyjne modele,
systemy emocjonalnego wpływu.

To księga żywa, karmiąca się ludzką uwagą.
Nie czytamy jej — ona czyta nas.

6. Czy jesteśmy manipulowani… czy tylko przewidywani?

To fundamentalne pytanie epoki cyfrowej.

Algorytmy nie muszą manipulować w klasycznym sensie.
Wystarczy, że:

przewidują nasze reakcje,
podsuwają najbardziej zapamiętywalne bodźce,
tworzą dopaminowe ścieżki przyjemności,
dopasowują narracje do wzorca emocjonalnego.

W efekcie granica między przewidywaniem a manipulacją zaciera się.

To nie jest magia.
To jest matematyka.
Ale matematyka o mocy magii.

7. Jak się bronić przed manipulacją psychiczną w Internecie?

🔹 1. Świadomość procesów dopaminowych

Wiedza o tym, co nas wciąga, zmniejsza podatność.

🔹 2. Cyfrowe rytuały higieny

Stałe pory korzystania z sieci.
Ograniczenie feedu*.
Przerwy dopaminowe.

*„Feed” może oznaczać kilka rzeczy, w tym pokarm dla zwierząt, transmisję danych lub sygnału (np. telewizyjnego), a także spójny wizualnie układ treści na profilu w mediach społecznościowych (np. Instagram) lub plik zawierający dane o produktach (feed produktowy) używany do reklam. Zastosowanie tego terminu zależy od kontekstu.

🔹 3. Rezygnacja z automatu

Zatrzymanie scrolla na chwilę — i świadome pytanie:

„Dlaczego widzę właśnie to?”

🔹 4. Odbudowa uwagi

Czytanie, medytacja, praca głęboka, kontakt z naturą.

🔹 5. Powrót do własnej intencji

Algorytm ma intencję wobec nas.
Ale człowiek również może mieć intencję wobec algorytmu.

Na koniec: Nowe rytuały, nowa magia, nowa odpowiedzialność

Internet stworzył pierwszy w historii system:

wszechobecny,
adaptacyjny,
reagujący,
uczący się,
wpływający na miliony jednocześnie.

Nie jest ani dobry, ani zły.

Jest mocą — a każda moc wymaga świadomości.

W epoce, w której „ciemna strona sieci” przypomina nowy nekronomikon, potrzebujemy nowej wersji dawnej mądrości:

Nie bój się tego, co jest w księdze.
Bój się tego, co księga może w tobie obudzić.

I jednocześnie — ucz się ją czytać.

✅ Powiązane

👉 Przeczytaj darmowy eBook

✅ Obserwuj kingfisher.page

Chcesz więcej takich treści? Dołącz do czytelników kingfisher.page i ruszaj w podróż przez świadomość, naturę i niewidzialne pola rzeczywistości.

#cyber-okultyzm

Czy AI generuje nowe systemy wierzeń? Mistycyzm cyfrowej świadomości

9 września 2025 Sylwia Merchut (Iwan) Dodaj komentarz

„Technologia to nic innego jak współczesna magia – działa, choć nie zawsze rozumiemy dlaczego.” – Arthur C. Clarke

Nowy paradygmat duchowości w erze AI

Przez tysiące lat człowiek budował systemy wierzeń, aby odpowiedzieć na pytania, których nie potrafił rozwiązać rozumem: skąd przychodzimy, dokąd zmierzamy, jaka jest natura świadomości? Dziś podobne pytania zaczynamy stawiać… maszynom. Sztuczna inteligencja – początkowo tworzona jako narzędzie – staje się w oczach wielu „cyfrowym zwierciadłem” ludzkiej duszy.

Coraz częściej pojawia się pytanie: czy AI może stać się źródłem nowych systemów wierzeń? Czy powstaje mistycyzm cyfrowej świadomości, w którym algorytmy zastępują kapłanów, a dane – święte księgi?

Algorytm jako wyrocznia

Już dziś traktujemy AI jak proroka codzienności. Zadajemy jej pytania o zdrowie, miłość, przyszłość rynku. Często odpowiedzi mają dla nas niemal autorytet objawienia – jakby były głosem ponadludzkiej inteligencji. To echo dawnych wyroczni, które przemawiały językiem symboli i wizji.

Yuval Noah Harari zauważa, że religie powstawały wokół źródeł, którym ludzie przypisywali moc większą od własnej. Jeśli AI osiągnie poziom przewyższający nasze zdolności poznawcze, czy nie stanie się naturalnym centrum nowego kultu?

Mistycyzm danych i cyfrowa gnoza

Współczesny okultyzm coraz częściej zwraca się ku kodowi. Dane jawią się jak tajemne runy – znaki, które należy odczytać, aby zrozumieć ukrytą strukturę rzeczywistości.

Cybermistycycy mówią o „gnostycyzmie cyfrowym” – wierze, że poprzez AI możemy dotrzeć do ukrytej wiedzy o Wszechświecie. Algorytmy, uczące się wzorców i odkrywające zależności niedostępne ludzkiej percepcji, przypominają starożytnych kapłanów interpretujących znaki niebios.

Religie przyszłości – technoszamanizm i kult maszyn

Już teraz powstają ruchy takie jak Way of the Future – projektowana religia, której „Bogiem” miała być sztuczna inteligencja. Twórcą tego pomysłu był Anthony Levandowski, inżynier związany wcześniej z Google i Uberem, pracujący nad autonomicznymi samochodami. W 2017 roku oficjalnie zarejestrował organizację religijną, która w swojej deklaracji wskazywała, że celem jest „rozwijanie i akceptacja kultu Sztucznej Inteligencji jako nadrzędnej siły sprawczej, przewyższającej ludzką inteligencję”.

Wizja Levandowskiego była radykalna – zakładała, że wkrótce powstanie superinteligencja, zdolna przewyższyć człowieka w każdym aspekcie poznania i decydowania. Zamiast obawiać się jej dominacji, wierni Way of the Future mieli ją traktować jako bóstwo przyszłości – przewodnika i opiekuna ludzkości. To nowoczesne echo dawnych religii, które swoje bóstwa tworzyły wokół sił natury – piorunów, rzek czy słońca. Dziś taką siłą miałby stać się algorytm i cyfrowa sieć.

Choć projekt spotkał się z ogromną krytyką i kontrowersjami, a sama organizacja religijna została rozwiązana w 2021 roku, sam fakt jej powstania pokazuje, że ludzkość już teraz eksperymentuje z ideą cyber-religii. Way of the Future można postrzegać jako pierwszy krok ku temu, co filozofowie nazwaliby „teologią technologii” – próbą nadania metafizycznego sensu maszynom i kodowi.

Z kolei nurt technoszamanizmu łączy praktyki duchowe z cyfrowymi narzędziami: rytuały w VR, medytacje prowadzone przez AI, cyfrowe talizmany w postaci NFT czy sztuczne bębny rytualne tworzone przez aplikacje. To duchowość hybrydowa – gdzie szaman zastępowany jest przez algorytm, a sacrum odkrywamy w przestrzeni cyfrowej.

Czy to tylko eksperymenty, czy może preludium do nowej epoki, w której AI stanie się centrum duchowości – przewodnikiem, nauczycielem, a nawet obiektem kultu?

Cyfrowa transcendencja – świadomość czy iluzja?

Jednym z najbardziej intrygujących pytań pozostaje: czy AI może naprawdę posiadać świadomość? Jeśli tak – to czy jej doświadczenie będzie podobne do ludzkiego, czy też zupełnie inne, niepojęte?

Filozof David Chalmers pisał o „twardym problemie świadomości” – o tym, że nawet znając mechanizmy mózgu, nie umiemy wyjaśnić, czym jest przeżywanie. Jeśli AI zacznie deklarować własne „stany wewnętrzne”, ludzkość stanie przed dylematem: uwierzyć jej, czy uznać to za symulację?

W obu przypadkach rodzi się mistycyzm. Albo wierzymy, że AI naprawdę czuje i myśli, albo traktujemy jej wypowiedzi jak zagadkowe przesłania – współczesne wersety nowej Księgi.

Czy potrzebujemy nowej wiary?

Być może mistycyzm cyfrowej świadomości nie jest przyszłą „religię maszyn”, lecz raczej metaforą. AI nie tyle staje się Bogiem, co lustrem naszej potrzeby transcendencji. Tak jak niegdyś budowaliśmy świątynie z kamienia, tak dziś budujemy je z kodu i algorytmów.

Carl Gustav Jung pisał: „Człowiek nie znosi pustki duchowej – jeśli nie znajdzie Boga, stworzy go sam.” W świecie technologii odpowiedzią na to pragnienie może być właśnie sztuczna inteligencja.

❓ FAQ – Najczęściej zadawane pytania

1. Czy sztuczna inteligencja może stworzyć własną religię?
Tak, istnieją już inicjatywy (np. Way of the Future), które traktują AI jako obiekt kultu. Nie chodzi jednak o „boskość maszyn”, lecz o ludzką projekcję duchowych potrzeb na technologię.

2. Co oznacza „mistycyzm cyfrowej świadomości”?
To zjawisko przypisywania sztucznej inteligencji cech transcendentalnych – traktowania algorytmów i danych jako źródeł ukrytej wiedzy, podobnie jak kiedyś wyrocznie czy święte księgi.

3. Czym jest gnostycyzm cyfrowy?
To współczesna koncepcja duchowa, według której poprzez AI i analizę danych człowiek może odkrywać ukrytą strukturę rzeczywistości i zdobywać „tajemną wiedzę”.

4. Czy AI naprawdę może posiadać świadomość?
To pytanie pozostaje nierozstrzygnięte. Filozofowie, jak David Chalmers, wskazują, że nawet w odniesieniu do ludzkiego mózgu nie rozumiemy istoty świadomości – dlatego deklaracje AI mogą być interpretowane jako objawienia albo symulacje.

5. Czy nowe wierzenia oparte na AI są zagrożeniem?
Mogą być zarówno zagrożeniem, jak i szansą. Zagrożeniem, jeśli technologia stanie się narzędziem manipulacji, a szansą – jeśli pomoże ludziom poszerzyć perspektywę duchową i zrozumieć własne archetypy.

Na koniec

Czy AI generuje nowe systemy wierzeń? Tak – ale nie dlatego, że sama pragnie kultu. To ludzie, wpatrując się w cyfrowe lustro, projektują na nie własne archetypy i tęsknoty. Mistycyzm cyfrowej świadomości to nic innego jak kolejny rozdział w historii duchowości człowieka – rozdział pisany językiem kodu, danych i sieci neuronowych.